« اضطراب امتحان و راههای کنترل آن »

«اضطراب امتحان و راههای کنترل آن»

کریم نصیریان -  کارشناس ارشد مدیریت آموزشی

«مقدمه»

بچه ها همه تکالیف درسی خود را به نحو مطلوب انجام می دهند و در فعالیتهای کلاسی گوناگون شرکت فعال دارند با فرار رسیدن امتحانات آرامش آنها به هم می خورد گروهی از آنها عصبانی و ناراحت می شوند و حتی این نگرانی ها در حالت شدید با مشکلات جسمانی مانند سرگیجه، تپش قلب، بی اشتهایی، و بی خوابی، تنگی نفس همراه می شود و توانایی های دانش آموزان را در پاسخ گویی به سوالهای امتحانی پایین می آورد. این حالات را معمولاً  اضطراب امتحان می گویند. به اعتقاد اریکسن و پال (1964) دانش آموز دارای اضطراب امتحان فردی است که به خوبی مواد و موضوعات درسی کلاس و دروه را فرا گرفته اما به دلیل اضطراب قادر به بیان دانسته های خویش در امتحان نمی باشد.

البته وجود استرس کم در روزهای امتحان تا زمانی که عملکرد تحصیلی دانش آموزان را پایین نیاورد نه تنها اشکال ندارد بلکه تلاش و کوشش دانش آموز را جهت آمادگی برای امتحان افزایش می دهد. و لازم نیست تمامی نگرانی  و اضطراب را از بین ببریم بلکه بهتر است آن را تحت کنترل خود در آوریم تا از تبعات منفی ناشی از اضطراب شدید جلوگیری شود.

   روش های کنترل اضطراب امتحان:

یکی از عوامل ایجاد کننده اضطراب در دانش آموزان ، نبود آمادگی کافی برای امتحان می باشد که این آمادگی در سه مرحله قبل از جسله امتحان، حین جلسه امتحان و بعد از پایان امتحان تقسیم بندی می شود  و برای افزایش آمادگی در هر مرحله رعایت نکات زیر به دانش آموزان پیشنهاد می گردد:

الف) آمادگی قبل از امتحان:

1- به منظور جلوگیری از اتلاف وقت و انرژی خودتان برای مطالعه هر یک از دروس از روش های  مناسب مطالعه آن درس استفاده کنید.

2- از زیاده روی در مطالعه درایام امتحانات پرهیز کنید، چون خستگی بیش از حد و بی خوابی ضمن کاهش میزان عملکرد شما در پاسخ گوی به سوالات امتحانی، عصبانیت، پرخاشگری، حواس پرتی و استرس به دنبال دارد و بهتر است در این ایام بخصوص شب قبل از امتحان استراحت کافی داشته باشید.

3- با خوردن غذاهای مناسب و سبک می توانید با آمادگی بیشتر در جلسه امتحان حاضر شوید.

4- توجه داشته باشید انجام ورزش،  استرس و هیجانات را تعدیل می کند  و شما را سرحال نگه می دارد.

5- به نمره و امتحان به اندازه اش بهاء دهید، چون در دنیا همه چیز در امتحان خلاصه نشده است.

ب) آمادگی در جلسه امتحان:

1- وقتی که برگه امتحان را دریافت می کنید بعد از قرائت سوره کوتاهی از قرآن کریم و اندکی توقف، چند نفس عمیق بکشید تا آرامش لازم را بدست آورید.

2- در جلسه امتحانی به هیچ عنوان به پیامدهای ناشی از شکست در امتحان فکر نکنید.

3- حواس خود را به امتحان متمرکز کیند تا از زمان و انرژی  خود حداکثر استفاده را بعمل آورید.

4- تفکرات مثبت ، مانند من در امتحان موفق می شوم، را جایگزین تفکرات منفی مثل امتحان مشکل است کنید.

5- انتظار شما ازخودتان ، معقول و منطقی و در حد استعداد و توانایی و میزان مطالعه و تلاش تان باشد، تا دچار استرس نشوید.

]ج)آمادگی بعد از امتحان:

1- فکر کردن به نتیجه امتحان سبب افزایش استرس شما می شود به جای آن خود را برای امتحان بعدی آماده کنید.

2- بعد از پایان امتحان در خصوص سوالات امتحانی با سایر دانش آموزان بحث نکنید تا از انتقال اضطراب آنها به شما جلوگیری شود.

نتیجه گیری:

نتایج تحقیقات نشان می دهد که اضطراب امتحان عملکرد دانش آموزان را در پاسخ گویی به سوالات امتحانی پایین می آورد از طرفی وجود نظریه ها و روش های درمانی کاهش اضطراب نشان می دهد که می توان در تمام سنین اضطراب امتحان را کنترل و تا حد مناسبی کاهش داد که والدین و مربیان می توانند با فراهم ساختن زمینه های مناسب و ارائه آموزش های لازم، قدم های موثری در کاهش اضطراب دانش آموزان بردارند. 

منابع و ماخذ :

- میر کاظمی مقدم، نورالدین، اضطراب امتحان، مجله تربیت دی ماه 1383

- سلحشور، ماندانا، روزهای امتحان و نگرانی های آن، مجله پیوند خرداد1385

- ابوالقاسمی، عباس، اضطراب امتحان، اردبیل، انتشارات نیک آموز 1382

- کمرزرین، حمید، اضطراب امتحان، مجله تربیت، فروردین 1374

وعده دیدار

ای کاش وعده دیدار یار نزدیک باشد...  

 

یا صاحب الزمان (عج) غــــــــــــــــــــــــــــــزه منتظر توست . 

شیعه علـــــــــــــــــــــــــــــــــی منتظـــــــــــــــــــــــر توست . 

دیدگان فلسطین ای آقا گریان است .با گوشه چشمی مهربانیت را بر غزه ارزانی دار. 

ای آقا ، حسینیان در این عاشورا ، منتظر توســـــــــــــــــــــــــــــــــــــــت .  

یا صاحب الزمان ادرکنی

پیک آموزش خانواده شماره ۱

پیک آموزش خانواده

هفته پیوند اولیاء و مربیان گرامی باد

سخنی با اولیاء گرامی

اولیای گرامی

           با سلام و احترام، مجموعه حاضر با عنوان پیک آموزش خانواده در اجرای برنامه سالانه مدیر مدرسه در راستای وظایف مهم و اساسی انجمن اولیاء و مربیان در جلب توجه اولیای محترم دانش‌آموزان به مسایل دینی و تربیتی و اخلاقی و اجتماعی فرزندانشان و به منظور هماهنگ کردن روش‌های تربیتی و آموزشی بین دو نهاد مقدس خانه و مدرسه تدوین گردیده است.

        این مجموعه صرفاً جهت تأکید و یادآوری مطالب علمی مورد نیاز در خصوص مسائل آموزشی و تربیتی گردآوری شده امید است مورد عنایت و توجه آن عزیزان قرار گیرد.

        از اولیاء گرامی انتظار داردجهت تعلیم و تربیت هر چه بهتر فرزندانشان ،همواره همراه و همیار اولیای مدرسه باشند.

با احترام فراوان

مدیر مدرسه راهنمایی پسرانه شاهد – کریم نصیریان 

   

یکی از نکاتی که بسیاری از پژوهشگران علوم تربیتی بر آن اتفاق نظر     دارند  آموزش بر مبنای برنامه ریزی صحیح و از سن پایین است .    از طرفی بخش عمده ای از آموزش نیز در منزل به اجرا در می آید .     به عبارتی والدین خواسته یا ناخواسته تکمیل کننده و یا مختل کننده    آموزش های ارائه شده در مدرسه هستند . بنابراین والدین نیز به همان    اندازه و یا شاید در مواردی بیشتر از اولیاء مدرسه در آموزش و پرورش    کودکان دخیل هستند و این یکی از دلایل و لزوم تسلط والدین بر مسائل     درسی و لزوم ارتباط مستمر آنها با مدرسه فرزندشان است .

اثرات ارتباط اولیاء با مدرسه :

قریب به اتفاق پژوهشگران بر این باورند که والدین نقش مهمی در روند     فراگیری و آموزش و پرورش دانش  آموزان داشته و ارتباط آنها با اولیاء     مدرسه یکی از واجبات امر آموزش است . بنابراین معتقدندکه: 1-عدم حضور    والدین وعدم  ارتباط مستمر آنها با اولیاء مدرسه یکی از بزرگترین معضلات‌    آموزشی و مؤثر ترین عامل جهت ایجاد اختلال در روند آموزش است   ۲- پژوهش ها نشان می دهد ارتباط مستمر اولیاء دانش آموزان با اولیاء مدرسه     اثرات مثبتی به این شرح به دنبال    دارد: ۳ - افزایش موفقیت تحصیلی دانش آموزان با کسب نمرات بالا ، موفقیت در    ‌آزمون های مختلف به ویژه آزمون های سنجش هوش و استعداد تحصیلی و    در نهایت رشد و بالندگی شخصیتی دانش آموز   ۴- علاقه به درس و مدرسه و    توجه دقیق به مسائل آموزشی تربیتی از سوی دانش آموز    -۵  افزایش چشمگیرانگیزه دانش آموز برای فراگیری مباحث درسی و     به دنبال آن کاهش خطر ترک تحصیلی دانش آموز .  -۶ کاهش چشمگیر امکان روی آوردن دانش آموز    به مواد مخدر ، سیگار ، قرص های روان گردان و .... در سن بلوغ و پس    از آن .     -۷تعادل رفتار کودک و جلوگیری از بروز رفتارهای ناهنجار به     ویژه بیش فعالی در کودکان .    ۸- به هر میزان والدین روی مسئله آموزش وپرورش فرزندشان حساسیت     بیشتری داشته باشند حساسیت به جا و منطقی     به همان میزان فرزند موفق تری خواهند داشت .  ۹- ارتباط والدین با اولیاء     مدرسه باید ارتباط مستمر و دوستانه باشد .این ارتباط باید در همه سطوح      شامل تصمیم گیری در مسائل آموزشی – پرورشی ، مشارکت های اقتصادی   ، فرهنگی و ..... جلوه گر شود . به عبارتی ارتباط اولیاء با مدرسه باید در    حدی باشد که کودک واقعاً مدرسه را خانه دوم خود دانسته و در مدرسه     احساس اطمینان و ‌آرامش کند .   ۱۰- ارتباط والدین با اولیا مدرسه باعث شناسائی بهتر نقاط قوت و ضعف دانش آموز     شده و بر همین اساس یاری رساندن به او ، بهتر انجام می گیرد

شیوه مناسب ارتباط اولیاء با مدرسه :

پژوهشگران بر این باورند که عمده ترین دلمشغولی ها ی والدین ، ناتوانی   آنها در انتخاب بهترین شیوه حمایت از فرزندان به ویژه در زمینه آموزش   و پرورش است . از این رو شاید توجه به این نکات راهنمای مناسبی برای   جهت گیری بهتر و مؤثرتر والدین باشد :   ۱- حمایت از فرزند باید در جهت   تعلیم و تربیت صحیح او باشد . این حمایت می تواند به شیوه های مختلف   و در هر زمان متناسب با خواست منطقی کودکان ارائه شود  ۲- اگر در مورد   روش های فعالیت اولیای مدرسه انتقاد یا پیشنهادی دارید ، بدون هیچگونه رفتار نامناسب ،   با رعایت احترام متقابل و آرامش به مدرسه مراجعه نموده و با همفکری با اولیای   مدرسه ، در جهت حل مشکل   اقدام نمایید ۳- کودکانی که در منزل از حمایت های فرهنگی چون مطالعه کتاب ،   رفتن به سینما ، تماشای فیلم های مناسب سن و روحیه خود ، تفریح ،   ورزش و سرگرمی مناسب و ...... برخوردار می شوند ، بیش از   همسالان خود که چنین حمایتی ندارند ، انگیزه ادامه تحصیل داشته و   با اشتیاق بیشتری درس می خوانند .   ۴- مشارکت والدین باید هم سو و هم جهت با آموزش های مدرسه انجام شده و در   حقیقت مکمل آموزش های مدرسه باشد • ۵- والدین باید با مطالعه کتاب ، حضور در کلاس های آموزش خانواده، مشورت با   والدین موفق و ..... به بهترین شیوه آموزش و پرورش کودک مسلط شوند ۶ -شناسایی نیازها و امکانات آموزشی مدرسه فرزندمان می تواند ما را برای مشارکت   و حضور بیشتری یاری دهد   ۷ - در صورت موافقت اولیاء مدرسه در برنامه های فوق برنامه مشارکت کنید و   حتی اگر در حد هم فکری و برنامه ریزی باشد